We zullen elkaar weer ontmoeten

Het moment dat ze ernaartoe leefde. Het was niet genoeg. De tijd was te kort. Ze had langer bij haar oma willen blijven. Haar oma was haar steun en toeverlaat. Altijd was ze er voor haar. Elke dag kletsen, elke dag koffiedrinken en soms met een traan, maar meestal met een lach. Vanaf de dag dat het haar oma was. Vanaf de dag dat zij een baby was, was haar oma al een tweede moeder. Vier handen op een buik. Dat is was ze vaak hoorden van mensen in de omgeving, maar ze werd zieker en zieker. Haar oma`s lichaam was op. Haar oma had genoeg gestreden.

Huilend in het hoekje besefte ze zich ergens nog niet wat er ging gebeuren

Daar zat ze dan. Een meisje van 13 jaar. Te huilen in een hoekje. Het spuitje werd klaar gemaakt en ze keek nog een keer achterom. Huilend in het hoekje besefte ze ergens nog niet wat er ging gebeuren. Ze durfde niet nog een keer te kijken. Haar moeder tikte haar op haar schouder. Haar moeder bracht haar naar haar oma. Haar oma pakte haar vast en ze zei zachtjes in haar oor: 'We zullen elkaar weer ontmoeten.' Ze knuffelt haar oma heel stevig. Het besef is er nog niet, maar ergens weet ze dat haar oma straks niet meer leeft.

Ze liet haar oma los. Letterlijk los. De dokter prikte een infuus. Ze kreeg slaapmiddel toegediend en ze viel inslaap. Het meisje stond te kijken. Ze zag alles wat er gebeurde. Huilen moest ze niet meer, want haar lichaam was even verstijfd. Even later was haar mensen hart gestopt met kloppen. Het was echt zo. Haar oma was in een diepe slaap gevallen en werd niet meer wakker. Ze kon niet meer. Het was haar te veel. Zo veel mee gemaakt. Zo veel pijn. Ze was op.

Ik was dat meisje van 13 jaar.

Nu, vijf jaar later besef ik me pas hoe erg dit mij heeft geraakt om mijn oma te zien sterven. Ze was een vrouw met heel veel kracht en moed. Ik lijk heel veel op haar, al zal ik soms wel wat meer kracht willen. Toen mijn oma nog leefde gaf ze mij die kracht en de moed om weer door te gaan. Soms legde ze wel eens haar hand op mijn hoofd en zoog alle negatieve energie uit mij. Dit mis ik best wel erg. Er zit vaak veel negatieve energie in mijn hoofd, waardoor ik hoofdpijn krijg. Het hielp altijd als ze dit deed.

Ik denk nog vaak terug aan de woorden die ze zei vlak voordat ze stierf. 'We zullen elkaar weer ontmoeten' Soms vraag ik me af wanneer dat zal zijn. Hier wil ik niet over nadenken, maar dat gebeurt toch automatisch. Het geeft mij wel vaak weer kracht als ik even aan haar woorden denk. Het is best wel eng, maar ik weet wel dat ik haar ooit weer ga zien.

Na dit te hebben meegemaakt heb ik geleerd dat het bij het leven hoort dat we soms dingen zien die we eigenlijk niet hadden willen zien, maar het gaat je op een dag helpen. Net zoals het mij nu helpt om eraan terug te denken aan het moment dat ik mijn oma vasthad en dat ze dat tegen mij zei. Het geeft mij de moed om weer even mijn kracht op te zoeken.