gedichten

Haar laatste vlucht

Daar vliegt ze

met haar vleugels gespreid

Ze heeft geen idee

waar de lucht haar naar toe leid

Vliegend over de zee

Samen met de wind

Die neemt haar mee

Ze ziet dat

de wolken in de verte grijs zijn

Vastberaden vliegt ze door,

ze vliegt door de pijn

Eenmaal door

de zwarte wolken vliegt ze laag

Haar vleugels

Ze zwaaien nog maar heel traag

Toch geeft ze niet op

probeert ze het weer

Ze probeert het maar

de vleugel wilt niet meer

Ze verliest haar kracht

Er is weinig

wat haar pijn verzacht

Daar ligt ze op de grond,

helemaal alleen

Niemand die haar ziet

niemand om haar heen

Ze kijkt naar de blaadjes

die naar beneden zwieren

En luistert naar het

stromen van de rivieren

Haar kleine ogen

vallen dicht

Ze ziet een wit licht

Het komt haar ophalen

Naar een wereld

waar ze kan stralen

Waar ze kan stralen

als de zon

Als een vogel

waar ze ooit begon