Het is nacht en ik ben nog wakker. Er gaat van alles door mijn hoofd heen. 'morgen is het zo ver, ik ga mezelf aankijken. Het trauma aankijken. Hoe zou het zijn? Wat gaat het met mij doen? Gaat het iets met mij doen?'

Geluk is een woord waar we waarde aanhechten. Iedereen denkt anders over geluk. Wat is geluk voor jou? Waar wordt jij gelukkig van? Zijn het grote dingen? Of juist de kleine? Voor iedereen is geluk weer anders.

Ik kijk naar buiten terwijl er een traan over mijn wang loopt. Er lopen mensen over straat en zie dat er een klein meisje bij loopt. Ze loopt hand in hand met een vrouw en er zit een lach op haar gezicht. Even bedenk ik mij dat ik dat meisje ben. Het voelt een beetje raar, maar toch stel ik...

'Dit meisje ziet er dun uit, ze zal vast wel anorexia hebben! Die jongen die ziet er gezond uit, waarom heeft hij dan anorexia? Jongens hebben toch geen eetstoornis?'

Met pijn schrijf ik deze blog. Er zijn zoveel angsten in het leven. Wat je tegen de angst kunt doen is het aangaan. Het is zo ontzettend moeilijk om de angst elke keer maar weer aan te gaan. Elke keer weer vechten en vechten. Soms is het vechten te veel, maar mag het ook te veel zijn?

Sinds een paar maanden is mijn eetstoornis weer de kop opgelopen en is het afvallen erg hard gegaan. Mijn hoofd draait overuren met het denken aan eten. Nou ja, eigenlijk vooral niet eten. Na al die tijd zit er weer iets in mij dat maakt dat ik mezelf weer dunner wil hebben. Het doet pijn, want eerlijk gezegd ging het best wel goed met eten....

Daar lig ik dan in mijn bed. Ik staar naar het plafon. Ik voel mijn hart achtjes kloppen en mijn handen zijn koud. Ik voel mijn benen trillen. Ik kijk naar het plafon en zie allemaal flitsen voorbij komen. Ik zie dat ze voorbij komt. Ze valt voor me en ik kijk naar haar. Ze wijst naar me en...