Ik en mijn angst

Met pijn schrijf ik deze blog. Er zijn zoveel angsten in het leven. Wat je tegen de angst kunt doen is het aangaan. Het is zo ontzettend moeilijk om de angst elke keer maar weer aan te gaan. Elke keer weer vechten en vechten. Soms is het vechten te veel, maar mag het ook te veel zijn? 

Van mezelf mag het niet te veel zijn, want dat betekend dat ik dan 'faal' dat doe ik niet, maar helaas voelt dat dan wel zo. Maar wat is falen? In het leven gaat het met vallen en opstaan. Niet blijven liggen, maar weer opstaan, zolang je blijft liggen ga je ook niet vooruit, maar dat betekend niet dat je faalt.

Helaas heb ik het over de angst om te eten. Al eet ik wel, want ik moet blijven eten. Iemand zei tegen mij: 'ik wil je niet kwijt, doordat je niks eet. Je moet blijven eten, want anders ga je dood.' Zo BAM hard, maar het klopt wel. Het is gewoon zo. Zonder eten gaat je 'kachel' niet branden en verwaarloos je je lichaam. Het is zo hard als iemand dat zegt, dan denk ik even kut, maar daarna besef ik mij dat het gewoon waar is. 

Je verwaarloost jezelf alleen maar als je niet mag eten van jezelf. Geef jezelf de kans om te vechten en om je angst aan te gaan. Je mag altijd vallen, maar sta dan ook weer op. Het is belangrijk om jezelf iets te gunnen en al is het maar een klein dingetje. Zie ook de kleine stappen die je maakt en niet alleen de grote. Wees lief voor jezelf, want dat mag. Jij mag er zijn!