Blog 1 

Het begint bij het eind

Na een lange tijd twijfelen wil ik mijn blogs gaan delen. Ik wil mijn lezers inspireren, helpen door mijn verhaal en mijn reis met jullie te delen. Dit vind ik belangrijk, omdat ik weet hoe het is om jezelf kwijt te zijn.

Hoe ben ik bij de naam gekomen?

Sinds mijn 14e ben ik depressief geworden. Het leven werd mij veel te veel. Als kind en als puber heb ik veel meegemaakt. Daarover later meer. Het gekke is: ik heb mezelf nooit gekend. Ik ben opzoek naar wie ik van binnen ben. Ik weet mijn naam, ik weet mijn leeftijd, ik weet de simpele dingen wel, maar de echte kern in mezelf ken ik niet. Ik heb me nooit 'kind' gevoeld. Ik heb me nooit ontwikkeld. En nu ik dit weet kan ik eraan gaan werken.

Toen ik ongeveer 16 jaar was is alles veel erger geworden. Ik ben toen een belangrijke vriendin verloren. Zij had anorexia. Ze was er altijd voor mij zelfs als zij met zichzelf in de knoei zat appte ze mij nog. Dit heeft mijn leven een drastische draai gegeven. Ik zakte nog verder weg in mijn depressie en ontwikkelde zelf een eetstoornis. Ik zakte diep weg in mijn eetgedrag. Ik had mezelf helemaal niet meer door en anderen om mij heen maakt zich ook zorgen. Het boeide mij niets, want er was 'niks' met mij aan de hand. Ik had eigenlijk niet door hoe ik mezelf kapot aan het maken was.

Dit is twee jaar lang zo door gegaan. Ik ging wel gewoon naar school en had een masker op, zodat niemand kon zien hoe erg ik van binnen stuk aan het gaan was. Ik wilde mijn ware ik niet laten zien, want ik was bang dat ik andere zou kwetsen. Bang om hun te verliezen, doordat er zoveel met mij aan de hand was. Op een gegeven moment kon ik het echt niet meer aan en ben ik mezelf gaan beschadigen. Dat was vorig jaar maart. Mijn emoties liepen zo erg op dat ik een uitweg zocht om even geen innerlijke pijn te hebben.

Ik was er klaar mee en besloot hulp te gaan zoeken. Sinds augustus vorig jaar loop ik bij een psycholoog, maar het wil allemaal nog niet echt. Ik ben mezelf nog steeds kwijt, maar het is een proces. Een proces die misschien nog wel jaren gaat duren. Ik wil jullie heel graag hier n mee nemen, want ondanks er veel is gebeurd in mijn leven weet ik ook dat er een dag zal komen dat ik kan zeggen dat ik blij ben met mezelf en kan zeggen dat het weer okè gaat. Ik zal er nooit meer vanaf komen, maar ik kan er wel voor zorgen dat ik het dragelijk kan maken, zodat ik geen rare dingen meer hoef te doen om mijn gevoel te uiten.

Waarom ik de titel het begint bij het eind heb gekozen is, omdat ik eigenlijk bijna bij mijn eind was, omdat ik geen andere uitweg meer zag, maar ik wil LEVEN! En dat is de reden van de titel. Ik begin nu eigenlijk bij het eind en hoop mijn ervaringen en blogs te kunnen inspireren. Ik vergat dus eigenlijk om te leven. Ik moet weer leren leven. Dat is mijn doel.